Ik werd geboren midden in de winter
En heel snel uit alle veiligheid getrokken
Het was koud en het enigste wat veilig voelde was de hartslag van mijn moeder

Ik huilde veel en zette het soms flink op een krijsen
De flessenmelk gaf ik vaak terug
Als peuter kon ik soms zo boos worden

Niemand begreep mij en niemand hoorde mij
Mijn moeder wist het soms ook even niet meer
Tot het moment dat het duidelijk werd dat ik echt ziek was

Ik had alle boosheid en frustratie verzameld want als ik die uitte dan werd ik niet gehoord, maar kreeg ik juist straf.
Oja dit was voor mijn ouders geen gemakkelijke tijd

Ik belande in het ziekenhuis en moest vechten voor mijn leven, een operatie volgde en de chemo’s werden gestart
Voelbaar was de angst van mijn ouders, hun kleine meisje zo ziek, de angst dat hun kleine meisje dit niet ging overleven.

Een korte tijd voordat ik zo ziek werd is de vader van mijn moeder overleden, mijn opa. Ik heb hem kort gekend in het aardse leven maar des te beter in het leven naast mij.
Tijdens mijn bijna-dood ervaring haalde hij mij op en bracht mij naar een plek daar waar het fijn is, ik mocht gaan zien wat mijn ziel op deze aarde te doen heeft, mijn missie werd zichtbaar ook al was deze lastig te bevatten. Want ja ik wilde niet op aarde zijn, voelde me er niet welkom en ervaarde telkens weer dat ik anders was.

Mijn opa liet mij zien dat ik juist zo welkom ben, hoeveel mijn ouders van mij houden, hij liet mij het verdriet zien van hun tijdens mijn bijna-dood ervaring, hij liet me hun pijn zien en de angst was zo voelbaar.

Maar hij liet mij ook zien in wat ik te doen heb en hoe ik in verbinding stond met het universum, hoe ik kan werken met de engelen en gidsen en dat ik nooit alleen ben. Hij liet me zien welke gaven ik heb en hoe ik deze het beste kan gebruiken.

Hij liet me inzien hoe belangrijk mijn werk op aarde is en hoe voelbaar het is als je in verbinding bent. In verbinding met jezelf, zelfliefde en vanuit daar in verbinding met alles wat er is.

Maar het belangrijkste dat hij mij liet zien is dat ik hoor in dit leven en mijn leven leven mag. Dat mijn ouders de beste plek zijn om geboren te mogen worden en dat kleine gebaren een groot verschil kunnen maken!

Dit maakte dat ik terug kon komen in dit leven ondersteunend met de bescherming van mijn opa, voelbaar dat hij er altijd is. En gezien te hebben hoe erg ik gewenst ben.

Het duurde nog wel een tijdje voordat ik me ook echt helemaal welkom voelde en er echt wilde zijn

Inmiddels vele lessen geleerd, hard gewerkt aan mijzelf, vele inzichten mogen ontvangen, genietend van dat wat is en leven in het nu.